روز اول شهريورماه ، به پاس بزرگداشت ابوعلی سينا ستاره پرفروغ عرصه طب در ايران ، روز پزشک ناميده شده است.
در دنياي امروز كمتر ملتي است كه به مفاخر گذشته خود توجه نكند زيرا يكي از علايم حيات و زنده بودن ملت ها ملتفت بودن و توجه داشتن به مفاخر گذشته فلسفي، علمي، فرهنگي، ادبي، سياسي، اجتماعي و ملي آن هاست كه اين گذشتگان با وجود گذشت روزگار و سير زمان و وقوع حوادث نا گوار با هزاران خون دل براي اينده گان خود به ميراث گذ اشتهاند كه بايد آن را گرامي و عزيز داشت و بارور ساخت.
انسان واقعی
ابوعلی سینا در کتاب الاشارات خود می گوید: « مَنْ تَعَوَّدَ اَنْ یُصَدِّقَ بِغَیْرِ دَلیلٍ فَقَدِ انْخَلَعَ مِنْ كَسْوَةِ الاِْنْسانِیَّةِ» هر كس كه عادت كرده حرف را بدون دليل قبول كند، او از لباس آدمی بيرون رفته. يعنی آدم حرف را بدون دليل نمیپذيرد. نقطه مقابلش كسانی هستند كه عادت دارند هر چيزی را بیدليل انكار كنند. اين هم بد است. او میگويد: « كُلُّ ما قَرَعَ سَمْعَكَ مِنَ الْغَرآئِبِ فَذَرْهُ في بُقْعَةِ الامْكانِ، ما لَمْ يَذُدْكَ عَنْهُ قآئمُ الْبُرْهان » اگر يك چيز عجيبی شنيدی، مادامی كه دليلی بر امكان يا عدم امكانش نداری رد نكن؛ و قبول هم نكن. بگو ممكن است باشد. انسان واقعی آن است كه قبول و ردّش بر معيار دليل باشد، و هر جا كه دليل نبود «لا ادری» و «نمیدانم» بگويد. [1]
پی نوشت : 1. شهید مرتضی مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام ، ص 268